این نشانه چکش و کلنگ ابزار حکاکان سنگ است.
عموما به معنای زدن و شکستن می باشد.
گاها گفته می شود که نشانه چکش و کلنگ باید شکسته شود ولی شما باور نکنید و آن را از بین نبرید،
اگر شما دفینه را پیدا نکنید، حتما کس دیگری می آید
و آن را پیدا می کند، به همین دلیل نشانه ها را نابود نکنید،
خودخواه نباشید.
قسمت چوب چکش را اندازه بگیرید
و در جهت آن به ازای هر سانتی متر یک قدم بردارید، که هر قدم 72 تا 78 سانتی متر می باشد.
به نظر من با اندازه گیری کار کنید.
شاید یک دفینه متعلق به یک انسان هنرمند را نشان می دهد.
باید اطرافش بررسی شود.
نشانه چکش و کلنگ : امانت یک اوستا کار یا کسی که با چکش کار می کند می باشد که به همراه پول و اشیاء زینتی دیگر می تواند پیدا شود.
گاها افرادی می گویند که باید نابود و شکسته شود ولی کاملا اشتباه است.
یکی دیگر از راه های جستجو این نشانه این است که با داخل نشانه و محوطه آن را بررسی کنید.
هیچ دفن کننده ای نمی گوید من دفن می کنم و تو بیا بشکن، باید قسمت چوبی چکش اندازه گرفته شود.
نظر دیگر : در اطراف 60 متری نشانه سنگلاخی می تواند باشد که ممکنه هدف آنجا باشد.
یک سنگ خوابیده و یا ایستاده نیز می تواند باشد.
هیچ وقت به اثار های هنری و یا کتیبه ها یا سنگ نوشته ها یا هر شکل و اثری که به دست قدیمیان نوشته یا حجاری یا نجاری شده دست نزنید
و این اثار ارزشمند ملی را تخریب نکنید.
برای مشاوره رایگان در مورد علائم ونشانه ها و ها با کارشناسان ما در تماس باشید.
آدرس کانال تلگراک : @zarshenasan
تلگرام کارشناس : @karshenas8
شماره تماس کارشناس : 09122302215
علم نشانه یک روشی برای رمزگذاری میباشد.
رمزگذاری برای حفاظت از وسایل پنهان کرده شده آنهم از خطرات گوناگون بوده بسیار مفید و کارآمد نیز بوده است ،
چرا که یا در جایی خودش باقی می ماند یا بعدا میتوانستند.
دفینه مدفون شده را دوباره برداشته و مورد استفاده قرار دهند ، بدون آنکه گزنده ای متوجه آن گردیده باشد.
نشانه ها بهمراه راه حل و تدبیرشان نوعی زبان برای فهماندن منظور و موضوعی می باشد .
نشانه ها بصورت حکاکی گود برجسته و نقاشی بتاریخ امروزه رسیده اند
هر شکلی که بر صخره ها و تخته سنگها توسط انسان ها اعمال شده باشد
حتما دارای مقصود خاصی بوده و در کل دارای معنایی خواهد بود توجه داشته باشید
که هیچ تلاش و زحمتی در گذاردن علامت و نشانه ای بی دلیل انجام نشده اما این به این معنا نیست
که هر حکاکی و نگاره ای که بر روی سنگ ها دیده میشود به معنای وجود دفینه در آن محل نمی باشد
زیرا گاهی برای اعلام موضوعاتی مهم و یا اخطار به دیگر افراد نیز علایم و نشانه هایی ایجاد می گشت
و یا اینکه نشانه یافت شده معمولا بصورت مستقیم جای دفینه را نشان نمی دهد و می بایست
نشانه یا نشانه هایی دیگر نیز تا رسیدن به هدف اصلی بیابیم
سنگ نگاره ها قطعا چیزی را به ما می گویند و هدف از ساختنش هم نیز همین بوده است.
بطور مثال: اکثر حکاکی های گرد که در روی بسیاری از سنگها و همچنین کوهها و صخره دیده میشود ،
به معنای قبر و مزار می باشد که اکثرا این قبرها هم خالی می باشند
هدف از ساخت و حکاکی آنها در نزدیکی یا کنار قبرها دلیلی جز اجرا مراسم دینی و مذهبی نداشته
و در داخلشان روغن ریخته و آتشی روشن می ساختند که این همان شمع هایی هست
که امروزه نیز بر روی قبر روشن می کنیم باید در اینجا این نکته را هم اضافه کنیم که تمام جوغان ها به این منظور ساخته نشده اند
و بسته به اندازه قطر یا عمق آنها و همچنین محل قرارگیری و اشکال مختلف آنها کاربردشان متفاوت بوده است
مانند حکاکی های گود هندسی که ما برای سهولت کار به تمام آنها جوغان (جوغن) می گوییم
و شامل اشکالی همچون دایره بیضی مربع مثلث مستطیل و… میباشد
ضمنا برای یادگیری معنای مختلف جوغن ها و یادگیری طریقه صحیح رمزگشایی آنها کتاب نمادها و نشانه های بنده را تهیه و مطالعه نمایید.
در هر حال اگر بخواهیم موضوع را خلاصه کنیم باید گفت که هر نشانه ای فراخور شکل و ویژگی هایش معنی می گردد .
مثلا یک تیر برای تعیین جهت و مسیر حرکت تا هدف یا نشانه بعدی مورد استفاده قرار گرفته است
یا اینکه : خوشه گندم به معنای برکت بوده نمادی از برکت را نشان داده است
و بصورت مستقیم نیز دفینه را نشان نمی دهد از نمادها و نشانه های آیینی است
باید بدانیم که هر علامت و سنگ نگاره ای به منزله دفینه و گنج نمی باشد.
1 – نمادهای حکومتی و متعلق به حکام و درباریان که یا مقام و منزلت آن را نشان می دهد یا اینکه قدرت یا توان و بزرگی دولت یا حکومت را به تصویر می کشد
2- نمادهای دینی مذهبی و اعتقادی که معرف ادیان واماکن مقدس و معابد بوده و نیز ون بلند پایه و مقبره آنان می باشد
3- نمادهای متعلق به اقوام و قبابل مختلف که نشانه و علامتی برای معرفی آن اقوام می باشد.
4- نمادهای متعلق به اشخاص متمول و سرداران وغیره که نشان دهنده شان هر یک می باشد.
5- نمادهای هنری و تزیینی که برای خود هنر و زیبایی مورد استفاده قرار گرفته است.
هیچ وقت به اثار های هنری و یا کتیبه ها یا سنگ نوشته ها یا هر شکل و اثری که به دست قدیمیان نوشته یا حجاری یا نجاری شده دست نزنید
و این اثار ارزشمند ملی را تخریب نکنید.
برای مشاوره رایگان در زمینه کارشناسی علائم و با ما تماس بگیرید.
در اینجا تلاش خواهیم کرد تا یکی از نقاط مهم برای جستجوگران گنج را به تفصیل شرح دهیم. لکن معلوماتی که در اینجا می آوریم از قطعیت و قانون خاص و ثابتی تبعیت نمی کنند. با این وجود، بعضی از تجربه ها و اطلاعات کم خطا در خصوص نقاط ثابت علامت گذاری را بر خواهیم شمرد.
به نظر و به نظر کسانی که در این حرفه مشغول فعالیت هستند، در زمانهای قدیم که بانکها و سایر سیستم های نگهداری از وجوه و فلزات گران قیمت هنوز وجود نداشت، بهترین راه برای مردم جهت نگهداری آنها در جای امن دفن کردن آنها در جایی مطمئن بود. این نقاط می توانست در نقاط مختلف اراضی و بادی خانه ها، کلیساها و سایر ساختارهای طبیعی موجود در طبیعت باشند. غیر از اینها، هر فرد دفن کننده پول جاهای منحصر به فرد خود
را داشت. کاری که ما در اینجا قصد انجامش را داریم، عبارت است از تامل و تفکر در مورد منطقی که بر اساس جای موارد دفن شده قابل بررسی باشد.
ابتدا باید بگوییم که:
1- فرد دفن کننده، قبل از پنهان کردن امانتی خود به مدت و اندازه کافی تامل و تفکر کرده، بهترین و امن ترین نقطه برای دفن را در نزدیکترین جای ممکن به خود جستجو می کند. لکن معقول بودن این مکان از نظر خود وی مهم می باشد. این مکان ممکن است برای دیگران به آن اندازه معقول و منطقی نباشد. اصولا خلوت و یا پر رفت و آمد بودن این مکان ها در شرایط آن زمان مهم نبوده است. آنچه مهم است جالب توجه بودن آن نقطه می باشد. فرد دفن کننده می توانسته با انتخاب شلوغ ترین و پر رفت و آمدترین جا برای پنهان کردن اموال خود، از رهگذران نیز بدون آنکه خودشان متوجه شوند، برای حفاظت از امانتی اش استفاده کند.
2- جایی که فرد برای پنهان کردن امانتی خود در نظر می گیرید بایستی در محلی که وی به طور مرتب جلوی چشم دارد انتخاب شود.(این بند برای ها و راهن معتبر نیست) خصوصا انسانهایی که امانتی را در خانه و باغچه مخفی می کنند، جایی را انتخاب می کنند که در نشست و برخاست های روزانه جلوی دیدگانش باشد.
3- فرد یا افرادی که اموال را دفن می کنند، با توجه به اینکه دوباره به آن محل خواهند آمد، در اطراف دفین ه جایی ثابت را برای محاسبه علامتگذاری ها برخواهند گزید. این بند برای کسانی که در اراضی و جنگلها اقدام دفن کرده اموال می کنند، بسیار حیاتی است.
4- بالاخره فرد دفن کننده برای گم نکردن محل و یا بعدها برای نشانی دادن به سایرین، در اطراف دفینه نیز اشاراتی گذاشته و به وسیله آنها محل دقیق را پیدا خواهند کرد. دقیقا این نکته جالب ترین قسمت ماجراست لکن با این وجود این قسمت سخت ترین قسمت کار نیز محسوب می شود.زیرا برای کشف رمزهای فرد دفن کننده، ابتدا باید مقررات و قانون این کار را بیاموزد. در اینجا منطق ها با مشکل مواجه می شوند با کمک گیری از تجربه های به دست آمده، سعی خواهیم کرد به یک نتیجه مطلوب برسیم. همچنین، بافت اجتماعی، سویه تحصیلات، دوره ای که در آن زندگی می کرد و زاویه دید فرد دفن کننده به امور دینی باید کشف شوند.
5- تنها موارد فوق کفایت نکرده، فرد گنج یاب بایستی از الفبای یونانی، رومی، میخی ، فریگ، بیزانس و … نیز سررشته داشته باشد. در نهایت شاید داشتن اطلاعات اندکی در خصوص تاریخ کمک زیادی به فرد بکند. زیرا با وجود اینکه چند سالی از دو هزارمین سالگرد تولد حضرت عیسی نگذشته، کارشناسان تاریخ زیادی را دیده ایم که از وجود انجیل 3000 ساله خبر داده اند. از همین روست که به اهمیت واقعی این مطلب پی می بریم.
پس از آنکه اطلاعاتی را در خصوص انتخاب محل دفن گنج از طرف فرد یا افراد دادیم، بر روی مکان های دفن نیز اندکی تامل می کنیم: محل هایی که اشارات و علایم قرار می گیرند حداقل به اندازه خود آن علایم مهم هستند. بعضا هم دفینه هایی را می بینیم که در تصدیق اعتقادات قدیمی، بدون گذاشتن اشاره و علامت دفن شده اند.
از اینرو، نقاطی که بیشتر دفینه ها را به خود جذب کرده و نیز نقاط ثابتی را که به عنوان مشخصه دفینه ها انتخاب می شدند را بررسی می کنیم. هرگز نباید فراموش کنیم که فرد دفن کننده گنج در زمان علامتگذاری محل های دفن برای خود، مکان و محل هایی را ترجیح می دادند که به هیچ وجه تغییر نیافته، جا به جا نشده و یا مکانی در نزدیکی محل دفن باشند. به طور مختصر به این اماکن می پردازیم:
انسانها اراضی را با توجه به شرایط آنها بررسی می کردند ، تراکم جمعیت و میزان عبور و مرور از مسیرهای مختلف را مورد بررسی قرار داده و گذرگاه هایی با کمترین حالت شک برانگیزی و جلب توجه را انتخاب می کردند. در بسیاری از دفینه های اراضی، پیدا کردن علایم مربوط به آن بر روی تکه صخره های ثابت روی زمین امکان پذیر است. اینها قطعه صخره های سنگی هستند که بر رویشان اسکنه کاری شده، تصاویری از فلش قمه، نعل، شکاف، سنگ سفره، زنجیر، تصاویر دست و پا و برخی حیوانات را می توان مشاهده کرد. علایمی که در بالا بر شمردیم و سایر علایم شبیه آنها معمولا نه بر روی صخره زارها، بلکه بر روی سنگها و صخره های کوچک و ثابت روی زمین ترسیم می شوند.
موردی که در اینجا باید مورد توجه قرار گیرد، آن است که اشارات و علایم موجود در اراضی به طور یقین بیشتر از یک مورد خواهند بود. حتی تا آنجا که همه می دانند در تصدیق تفکرات داخلی منسوبین جامعه ارامنه، بدون گذاردن چندین علامت در اطراف، هیچ گنجینه ای در زمین دفن نمی شده است. یکی از این علامت ها جهت و دیگری فاصله را نشان می دهد. بعضی وقت می توان نشانه هایی را پیدا کرد که هم جهت و هم فاصله را به تنهایی نشان می دهند، نشانه هایی همچون فلش، کمان، تک پا و … از این قبیل هستند. صخر هه های اسکنه خورده نیز از علایمی به شمار می روند که جهت و فاصله مورد نظر آنها با شمارش محاسبه می گردد.
بعضی از این نشانه ها به منظور فریب دادن، جهات مخالف را نشان می دهند. بعضی از انواع علایمی همچون فلش (تیر) یکی از این موارد است. برخی دیگر از علایم نیز به مفهوم کندن سنگی که بر روی آن حک شده اند، می باشند؛ قهوه جوش، سنگ آسیاب، سنگ مصلی، سنگ سفره و گل برگ دار از این نوع هستند. چیزی که در پیشروی در جهت نشانه ها ترسیم شده با احتساب هنر با فوم مطرح می شود، دانستن واحد اندازه گیری که فرد دفن کننده در آن زمان با توجه به منطق خود به کار برده است. چندین مورد از این نشانه ها عبارتند از: برخی از انواع فلش، زنجیرهای ته حلقه ای، تک پا، تک دست، تپانچه یا تفنگ و امثال آن هستند. داشتن برخی معلومات همچون واحد طولی استفاده شده توسط اقلیت ها در اینجا از اهمیت زیادی برخوردار است. همچنین اگر در مورد نشانه هایی که از دوره روم و … بر جای مانده اطلاعاتی در دست نداشته باشید، پیدا کردن امانت های مربوط به آن دوره غیرممکن خواهد بود. برخی از نشانه های ترسیم شده در اراضی و صخره زارها تنها به منظور مژده دادن ترسیم شده اند. پیدا کردن امانت اصلی نیز مستلزم یافتن نشانه های دوم و سوم می باشند. یکی از مهمترین علامت هایی که بر روی سنگ های روی زمین ترسیم شده، اشکال قطعه قطعه شده می باشد. اینها خرس لنگ، یک چشم، گل بی برگ، کشیش لنگ و امثال آنها هستند. کشف اعضا و تکه های ناقص این اشکال لازم و ضروری است. امانت در زیر قطعه ناقص نیست. باید در نزدیکی آن جستجو شود. اطلاعات آن در قسمت مربوطه آمده است. صلیب هایی که به نشانه سوگند بر روی سنگ روی زمین حک شده اند نیز بعضا به نشانه قبر، گاهی سروهای دو شاخه، درخت های عرعر کهنسال و گروه بلو طها محل فریب نیستند. درختهای تنهای موجود در اراضی و یا گروههای دوتایی و سه تایی و درختهای چند تایی دارای چیدمان هندسی از اهمیت برخوردارند.
جنگلها یکی از جاهایی می باشد که اکثر دفینه ها در آن دفن می شوند. در دفینه های جنگل به جای درختان رایج آنجا، تنها درختانی بالغ که احیانا در کنار مسیر عبور قرار دارند، ترجیح داده می شوند. در جنگلها مناطق پیچ و یا جاهایی که موقع نگاه کردن شبیه یک روستا هستند اهمیت دارند. جستجوکنندگان گنج باید از جای جنگل های قدیمی نیز اطلاعات کافی و خوبی داشته باشند.
در جاهای زیادی از جنگلها محل کلسیا و معبدها را می توان یافت. احتمالا امروزه این اماکن تخریب شده اند. از این رو با در نظر گرفتن حالت قبلی این اماکن شروع به بررسی محیط بکنید. البته همانگونه که اماکن بدون درخت امروزی در زمانهای قدیم جنگل و بیشه زار بوده اند، عکس این مطلب نیز صحیح است. در داخل تعلیمات مسیحیت نیز انزوا دریافت وجود دارد. به همین سبب موضوع ساخت معابد و کلیسا در داخل جنگل امری رایج بوده است. کشیش ها و راهب ها در این محل ها مشغول عبادت می شوند. باز به همین شکل، مشاهده می شود که برخی از صومعه ها نیز در داخل طبیعت و به دور از جامعه انسانی ساخته می شدند.
خواه به دلیل اعتقادات و یا خواه به خاطر ایمنی، یکی از ترجیح های افراد دفن کننده کلیساها و معابد بودند. به طور کلی ورودی های کلیساها و اطراف آنها جاهایی بودند که انسانها رغبت بیشتری را بدان داشتند. لکن اتاق مخصوص کشیش ها و راهب ها مکانهای اصلی دفن گنج به شمار می روند. زیرا کشیش ها پول هایی را که از مردم و حکمرانان می گرفتند در اتاق های خود در زیر محراب کلیسا و یا داخل دهلیزهای میان خانه و کلیسا که مطمئن ومخصوص ساخته شده بودند، مخفی می کردند.
ترجیح انسانهایی که از بیرون آمده بودند و یا مردم دوره های بعد بیشتر حیاط کلیسا بوده است. لکن امروزه چنین دفینه هایی در حد صفر می باشند. این دفینه ها یا به تاراج رفته اند و یا به خاطر از بین رفتن محل دقیق حیاط دیگر قابل کشف نیستند. در مورد کلیساهایی با شکل و ساختار غار نیز باید گفت که قسمتهای جلویی یعنی جاهایی که در معرض دید هستند از نقاط ترجیح محسوب می شوند.
چنین جاهایی که جا به جایی و تغییر محل برایشان به راحتی ممکن نبوده، یکی از مکان های غیرقابل اجتناب برای پنهان کنندگان گنج بوده است، انسانهای قدیم که از نتیجه فلاکت باری چون سیل اطلاع داشتند، بیشتر مناطق سخت صخره زاری کنار رودخان هها را برمی گزیدند، چنین گنجینه هایی را به طور قطع در داخل ظرفهای سفالی و یا فلزی قرار می دادند. نقاط چرخش رودخانه ها و اطراف پل های قدیمی شایان توجه و بررسی هستند.
برای افراد دفن کننده گنج، پایه های پل ها نیز به اندازه مناطق اطراف آنها مناسب و مهم بودند. مخصوصا در مورد پل های سنگی علایم و نشانه هایی را می یابیم که قسمت پایه آن را نشان می دهند. این علایم گاهی برای ما به منزله نشانه ها و خطوط تزیینی می باشند، لکن در اصل به مفهوم اشیای مخفی شده می باشند. هیچ موردی را نمی توان به همه تعمیم داد؛ ولی از آنجا که ادعاهایمان در اکثر جاها تصدیق شده، بنابراین از مطرح کردن آن نیز عبایی نداریم. در پایه چنین پل هایی علایمی نظیر صلیب، گل، دایره و خورشید مشاهده می شوند. علایم کلی اینها هستند. البته استثناء نیز وجود دارد.
یکی از بهترین نقاط ثابت برای دفن کردن گنجینه، سرچشم هها می باشند. پیدا کردن آنها مستلزم وقت کافی است، زیرا جای بسیاری از آنها ناپدید شده اند، لکن خود چشمه ها نیز از مکا نهای مهم می باشند. قسمت بالایی آنها به فاصله 40 – 11- 7 قدم برای پنهان کردن اشیاء استفاده شده است. همچنین در دفینه های مربوط به چشمه، یکی از چهار جهت انتخاب شده و محاسبات از آن طرف بر روی چشمه انجام می شود. یک مشاهده گر زیرک این علامت ها را در مورد چشمه هایی که تخریب شده باشند پیدا خواهد کرد. بنا به گفته بعضی از کارشناسان گنج، دفینه های چشمه، نه در جهت جاری بودن آب بلکه دقیقا در خلاف جهت می باشند. لکن معلومات موثری را در این خصوص با شما مطرح می کنیم: فرد دفن کننده ای که چشمه و یک تپه نزدیک به آن را برای مثلث خود در نظر گرفته، مالش را در نقط های می گذارد که با چشمه و تپه تشکیل مثلث بدهد. فاصله بین چشمه و قله تپه 110 قدم بود و پول نقطه مثلث نیز در زیر صخره ثابتی در فاصله 110 قدمی آن بود.
اگر شرایط ساختاری چشمه ها مساعد بوده باشد، در مواردی گنجینه در داخل سنگ های به کار رفته در آن و زیر قاعده چشمه پنهان شده بود.
نشانه های عمومی این مکان ها عبارتند از ماهی، مار، لاک پشت و عما، دلیل دفن پول و طلاجات در کنار چشم هها، ثابت بودن جای آنها برای علامتگذاری و یک باور قدیمی هم وجود دارد که همانگونه که چشم منافذ خروجی آب خود را در اعماق آب از دید مردمان به دور نگه داشته اند، پولهای دفن کننده را نیز مخفی نگه خواهند داشت.
کسانی که تصمیم به کار روی چنین محل هایی گرفته اند، بایستی به نحوی نقشه های قدیمی این مناطق را به دست آورده و یا با توجه به روایت به محل های آن دوره ای ببرند. در بین علامت ها، قیچی باز و بعضا نیز انبردست، چهار راه و قیچی شکسته نیز سه راهی را نشان می دهد (قیچی شکسته بعضا محل تقارن دو کانال آب را نیز نشان می دهد). چنین جاهایی به کثرت برای دفن گنج انتخاب می شده است. فرد دفن کننده، امانت خود را به همراه علامت هایی چون قیچی، انبردست، شمشیر ضربدری و نخ و سوزن دفن می کند.
با توجه به یافته های باستان شناسی، انسانها از 8- 6 هزار سال قبل با گندم آشنا بوده و از آن استفاده می کرده اند. فعالیت هایی که روی گندم انجام می شد نیز معمولا به آسیاب محدود می گشت. اولین تاریخ استفاده از این سیستم را نمی دانیم، وی آنچه معلوم است، از زمان ساخته شدن اولین آسیاب تا به امروز، یکی از مکانهای اجتناب ناپذیر انسان همین آسیاب ها شده اند.
اطراف آب راه منتهی به آسیاب، قسمت های سفت بارگذاری آسیاب و نقاط دوردست جهت چرخش چرخ آسیاب همواره یکی از محل های دفن و اختفا بوده اند. بر اساس معلوماتی که بدست آورده ایم ، آسیابان امانتی خود را درست در پشت طاق راست در ورودی به آسیاب قرار می داده است. بر روی دفینه نیز سنگ درپوش گذاشته، ساروج ریخته و روی آنها نیز قطعه فلزی می کوبیده است. قطعه فلزی اصولا علامت دفینه می باشد، ولی کسانی
که از بیرون م یآیند فکر می کنند برای آنکه در از بیرون به دیوار نخورد به عنوان مانع بدان کوبیده شده است همانطور که می بینید هر کسی برای خود منطقی جهت دفن پول هایش دارد. بنابراین پیدا کردن منطق آنها و دادن حکم قطعی در مورد همه کاری غیرمنطقی خواهد بود.
اینها هم یکی از مهمترین جاها برای دفن می باشند. ما در اینجا به شرح و توضیح ساختار داخلی تومولو سها و تپه های باستانی نخواهیم پرداخت. برای دفن کنندگان بیرون و اطراف نزدیک این محل ها خیلی مهم هستند. نه تنها دفن کنندگان گنج، بلکه سازندگان تل خاکی هم زمانی که به فکر پیدا کردن جایی بهتر از تل خاکی برای پنهان کردن اموالشان می افتادند، عقلشان به جایی بند نمی شد، زیرا تل خاکی ها را رومی ها نیز مثل بسیاری دیگر از قبایل درست می کردند، بیزانس ها به عنوان بزرگترین غارتگران تاریخ، تل خاک یهای ساخته شده در زمان قدیم و نیز تل خاکی های ساخته شده در
دوره معاصرشان را به سبب تنگناهای اقتصادی غارت و چپاول می کردند به همین خاطر بود که در اواخر دوره بیزانس در داخل تل خاکی ها فقط و فقط جسد مرده قرار داده می شد، هدایای آن نیز در نقطه ای مخفی در اطراف نزدیک آن پنهان می شد.
با همین منطق، انسانهای دوره های پایانی بیزانس، با توجه به محل تل خاکی و تپه های باستانی مکانی را در نزدیکی آن برای مخفی کردن پول هایشان در نظر می گرفتند. زیرا این مکان ها هرگز تخریب و جابه جا نمی شدند.
چیز دیگری را هم که جستجوگران گنج باید بدانند این است که نه در دور های که تومولوس ها ساخته شد هاند، بلکه سالها بعد از آن ساکنین منطقه برای دفن کردن طلا و پول های خود به طور یقین با توجه به آن حرکت می کرده اند. در اطراف تومولوس ها معمولا درختانی با عمر دراز همچون بلوط و عرعر وجود دارند، یا در همان منطقه یک رود روان و یا تپه طبیعی که بتوان از آن به عنوان نقطه ثابت استفاده کرد وجود دارد. در چنین اراضی، افراد مصمم به فن طلا و پول به دنبال تشکیل سه ضلعی خود می گردند و مسافت را نیز اکثرا با قدم محاسبه می کنند. چنانچه نقشه و چیزی شبیه آن در دست نباشد، اطراف تل خاکی ها از این نظر باید بررسی شده و مناطق مذکور خارج از شک وشبهه نباشند.
امروزه نیز اگر انسان ها به جای خراب کردن تل خاکی ها (تپه های دست ساز) سعی در جستجوی اطراف آنها بکنند، کاری بدون ریسک و دردسر را انجام داده اند. چنین فعالیت هایی با مجوز نیز قابل انجام بوده به آثار تاریخی مان هم صدمه نمی زند.
همچنانکه در قسمت تومولوس )تل خاکی( شرح دادیم، این بار نیز تپه ها و کوه های کوچک طبیعی برای دفن کنندگان پول و طلا به منزله نقطه پرگار بوده اند. در صورتی که با یک روایت و یا نقشه در خصوص این مناطق مواجه شدید، تپه و اماکن اطراف آن همچون چشمه ، رود، پل، آسیاب و دوراه یها که به منزله نقاط همیشه ثابت هستند نباید از نظر دور شده و تحت بررسی قرار گیرند
صخره زارها برای افرادی که در آنجا زندگی می کردند مهمترین گزینه شمرده می شد. در صخره زارهایی که سابقه تاریخی نیز دارند، اطلاعات مربوط به سنگ های افقی را قبلا و در بالا ارائه کردیم. در مورد سنگ های عمود نیز دفین ههایی و علامت هایی موجود است. بیشترین دفن گنج در صخره زارها مربوط به سنگ های محراب و زیر و روبروی سنگهای نشیمن می باشد. همچنین اشکال بعضی از حیوانات بر روی سنگ ها حک شده و در درونشان پولی به عنوان مژده و در اطراف نیز امانت اصلی قرار می گیرد. اشکال این حیوانات بیشتر از نوع اژدها، لاک پشت، فیل و اختاپوس می باشد. علاوه بر این، بیشتر در ستگاه های قدیمی بزرگترین بخش زندگی را مشاهده می کنیم. یکی از اینها قبرهایی هستند که در دامه و اطراف مراکز مسی پخش شده اند. اگر به قله نزدیکترین تپه کنار این مناطق نگاه کنیم، با تپه قلوه سنگی بزرگتری مواجه خواهیم بود. این قبرهای شاه، ملکه، رییس قبیله و یا فردی است که می توان وی را بزرگ خاندان نامید. می توانند از نوع قلوه سنگی بوده و یا با چنین سنگ هایی پوشانده شده اند. از آنجا که ثروتمند هیچ وقت در مزار فقیر نمی خوابد، این فرد در بلندترین نقطه دفن شده است. بعضا قبر دومی را در فاصله کمی از آن می بینیم. صاحب این قبر نیز پادشاه دوم و یا فردی درحد و انداز ههای شاه یا همان همسر وی می باشد. ما قصد نداریم این مکانها را به عنوان قبرهای مخصوص معرفی کنیم، زیرا در این نوع مکانها
مقدار آنچنانی از طلا و پول پیدا نمی شود. بت ها، قاشق و بشقاب و لوازم شخصی بیشتر یافتمی شوند.
از آنجا که این مکان ها با توجه به منظره خارجی به عنوان قبرهای بازشناخته شده اند، برای حفاری در آنجا مجوز صادر نمی شود.
یکی از روش های معروف اختفاء مقبره های ساختگی هستند. از آنجا که در قسمت مقبره ها به اندازه کافی به آنجا پرداختیم، در اینجا تنها نظرش را به این نکته جلب می کنیم: جوامع ارمنی و راهن به خاطر اطلاع از ضعف مسلمانان در خصوص قبر و مزارها، پول و اموال خود را در این محل ها دفن کرده و بعدا برای باز پس گیری مراجعت می نمودند. به همین خاطر این قبرها را به شکل های مختلف درست می کردند. همچنین به خاطر وجود فرهنگ بد و آباد در فرهنگ مردمان ما، نام های افراد مقدس را بر روی مزارها نهاده به حفظ آنها کمک می کردند. در مورد این قبرها نیز باید دقت کنید. امکان دارد قبر یک مسلمان به اشتباه تخریب گردد. بهترین کار این است که پس از تحقیقات لازم در خصوص قبر بودن یا نبودن آن و احتمال وجود خزانه در قبر قلابی اقدام نمایید. برای کار در این محل باید مجوز داشته باشید. قبرهای قلابی معمولا دراز بوده با قبل هها هماهنگ نیستند. صندوق های ساخته شده برای قبرها با توجه به عظمت فرد آرمیده دراز ساخته شده اند. نباید این قبرهای دراز با قبرهای قلابی دراز در اراضی اشتباه گرفته شود.
غارها نیز یکی از مطلو بترین جاها برای دفن توسط افراد بوده اند. هنوز نمی دانیم که معانی و مفاهیم غارهایی که با نامهای ایسلی، گازلی و کمرلی نامیده شده اند، دقیقا چه می باشد. اما افرادی که از ذکاوت و زیرکی بیش از اندازه لازم برخوردارند به این غارها تقدس داده و تا خواب و رویای مردم نیز وارد کرده اند. البته غارها اماکن مورد استفاده شان از زمان های بسیار قدیم بوده و این مکان ها را به عنوان خانه ، طویله و حتی مدارس به کار می برده اند. ولی هرگز برای دفن گنج استفاده نکرده اند. نمی خواهیم بگوییم که در این غارها به هیچ وجه پوی نیست، ولی غارهایی به ا سم ایسلی و گازلی
دارای گنج های مخصوص به خود نیز نیستند. فهم این مطلب بسیار پرفایده است. نباید با چنین مزخرفاتی وقت و پول جستجوگران گنج را هدر داد. و این خیلی مهم است که بدانید این دروغ ها باعث از دست رفتن پول و زمان گنج پژوه باهوش خواهد شد. حکاکی در مناسبت های مهم مشخص شده و یا در روزهای مشخص کی سال به صورت دسته جمعی آ یین مقدس را انجام می دادند
برای گنجینه های شخصی مکانهای خیلی مهمی بودند . انسانها جواهرات و پول ،اشیاء با ارزش خود را در نزد کیترین محل ممکن به خانه خود دفن می کردنند تا بتوانند به راحتی آن را کنترل کنند ودر جلوی چشم خود مخفی می کردند این کی رفتار طبیعی است. با این حال شخص مخفی کننده گنج سعی خواهد کرد که جاهایی را انتخاب کند تا کسی به آن محل شک نکند این برای شخص مخفی کننده گنج خیلی مهم بوده است.
وقتی که خانه را می خواهیم جستجو کنیم اول از همه جستجو خودمان را از این نقاط شروع می کنیم . این سئوال مهم را باز هم از خودمان می پرسیم که (اگر من بودم گنج را کجا مخفی می کردم) خیلی وقت ها جواب صحیح دادن به این سئوال ممکن نخواهد بود زیرا بیشتر وقت ها زاویه دید و طرز فکر کردن انسان ها با هم فرق می کند. شاید مکانی که برای شخصی خیلی مهم باشد برای شخص دیگری اصلا مهم نباشد
در این جور مکانها صاحب مال ، مال خود را چه در داخل خانه ویا چه در باغچه حیاط خود بگذارد در هر صورت جایی را انتخاب خواهد کرد که همیشه جلوی چشمش باشد. بخاطر همین پنجره های اتاق خواب را به راحتی خواهد دید . جاها و نقطه هایی که از پنجره اتاق زاویه دید آنجا را داشته باشد می تواند مال خود را مخفی کند.
مکانهای اصلی خانه که می تواند مکان مخفی کردن گنج باشد به ترتیب زیر است مکانهایی که در آنجا غذا و نان می پختند (اجاق ها). در این جور مکانها همانطور که مال می تواند دقیقا زیر آتش باشد در داخل دودکش نیز می تواند باشد ویا کنار خاکستر اجاق نیز می تواند باشد
زیر پله ها… وقتی که اینجور مکانها را بررسی می کنید همانطور که پله ورودی به خانه را بررسی می کنید در داخل ، پله های طبقات بالایی را هم به دقت بررسی کنید. مهمترین نقطه پله ها آخرین پله ویا از آخر سومین پله است . مخصوصا پله هایی که با سنگ و قلوه سنگ پر شده خیلی مهم هستند
ورودی درها… در ورودی کیی از مکانهایی است که خیلی از انسان ها به آنجا شک نمی کنند. دری که به بیرون باز می شود زیر قسمت ورودی داخل را به دقت بررسی نما یید. درخت های داخل حیاط با عمر طولانی … این درختان بیشتر ممکن است درخت توت ، گلابی ، و گردو باشد . و بعضی وقت ها درخت هایی با عمر طولانی مثل کاج ، سرو کوهی ، گلابی وحشی نیز میتواند باشد . زیرا این درخت ها و یا مسافتی مشخص شده از این درختها را باید با دقت بررسی نماییم.
اگر به این نوع درختها در مورد گنجینه شک کردیم. از طرف خانه به درخت نگاه می کنیم و در همان جهت حدودا 3 – 5 – 7 قدم و اطرافش را جستجو می کنیم و اگر از کی نوع درخت دو یا سه و یا چند عدد باشد در این حالت سعی خواهیم کرد که در بین درخت ها کی ارتباط هندسی درست کنیم
درباره این سایت